ضمیر
در مازندرانی ضمیر سه حالت دارد: فاعلی، مفعولی و ملکی.(ضمایر زیر براساس گویش بابلی می باشد)
شناسه
در زبان فارسی دو دسته شناسه داریم: گذشته و حال. اما در گویش بابلی سه دسته شناسه داریم: گذشته، حال ساده و حال التزامی.(نمونه زیر بر اساس گویش بابل تنظیم شده‌است)
۱. گذشته:
- بن ماضی ساده: -biyârd = آورد
- بن ماضی استمراری: -yârd = می‌آوُرد
۲. حال ساده:
- بن مضارع اخباری: -yâr = می‌آوَرد
۳. حال التزامی:
- بن مضارع التزامی: -biyâr = بیار
صرف فعل
در جدول زیر فعل آوردن (biyârden) براساس گویش بابلی در زمان‌های مختلف صرف می‌شود.
افعال
- صرف فعل شدن (bayen\bavien) در زمان حال، گذشته و حال التزامی به گویش بابلی.
صرف فعل بودن (bien) در زمان حال و گذشته به گویش بابلی.
صرف فعل بودن (bien) در زمان حال و گذشته به گویش بابلی.
- صرف فعل بودن در جایی (dayen\davien)در زمان حال، گذشته و حال التزامی در زمان‌های مختلف به گویش بابلی.
متن مازندرانی به گویش بابلی قرن دوازدهم:
