آرامگاه درویش فخرالدین
مقبره درویش فخرالدین مربوط به سدهٔ ۹ ه. ق. است و در شهرستان بابل، شهر موزیرج واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۱ فروردین ۱۳۴۶ با شمارهٔ ثبت ۶۴۱ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
مشخصات
این بنا تاریخی و بلند در غرب شهر بابل و در شمال جاده اصلى آمل قرار دارد.
پلان این بقعه از سه بخش؛ بدنه مدور، منطقه انتقالى هشت ضلعى و بام هشت ضلعى هرمی، شکل گرفته است.
تزیینات بخش گیلویى بدنه بقعه عبارت است از تزیینات آجرى برجسته و یک ردیف قرنیس سینه کفترى آجری، در میان هر دو قرنیس کاشى فیروزه‌اى رنگ نیم‌دایره کار کرده‌اند.
منطقه انتقالى نیز در هر ضلع داراى مربع‌هاى فرو رفته مزین به کاشى است.
بام هرمى شکل بنا از نوع دوپوش و پوشش داخلى بام گنبدى مدور است.
در صحن بنا صندوق چوبى منبت قرار دارد و کتیبه‌هاى آن در ضلع شرقی، جنوبى و غربى مشتمل بر آیهالکرسى و صلوات کبیر است و کتیبهٔ جهت شمالى معرف نام متوفی، خادم و سازنده صندوق بدین شرح است: عمل استاد فخرالدین بن على بن استاد نجار آملى المعروف رازى بامتثال درویش شمس‌الدین ولایت رحل سلطان المحققین مفخرالفقرا الصالحین درویش فخر دین حاجى طاب ثرا و جعل الجنه مثواه بن حسن حاجى فى تاریخ سنه ثلاث و ثلاثین و ثمانمائه الهجریه النبوى الکاتب الفقرا الحقیر خادم الفقرا و الصلحا الضعیف نظام بن على جوبکلاه الطبری
