آیت الله شیخ محمدباقر صفایی فیروزجایی (نجفی) در سال ۱۲۵۸ خورشیدی در قریه فیروزجاه دیده به جهان گشود.
وی تحصیلات عالیه را در مشهد و اصفهان فرا گرفت و علاوه بر بهره بردن از محضر آقا نجفی اصفهانی ، در درس های حکمت و معقول میرزا جهانگیر خان بختیاری حاضر می شد .
ایشان سپس به عتبات عزیمت کرد و به مدت پانزده سال در آنجا به آموختن فقه و اصول پرداخت تا موفق به دریافت اجتهاد از اساتید و مراجع آنجا گردید .
پس از آن به ایران مهاجرت نمود و مدتی از زندگی خودش را در شهرهای قم ، تهران و بابل گذراند و درسهای دینی و فلسفی را به شاگردانش می آموخت .
آیت الله شیخ محمد باقر صفایی فیروزجایی ، پس از مدتی زندگی در بابل به زادگاه خویش (بندپی) بازگشت و به ترویج و تدریس معارف دینی مشغول شد. وی در کنار تبلیغ و ترویج علوم اسلامی به کشاورزی و دامداری می پرداخت .
وی سرانجام در تاریخ ۲۰ مهر ماه ۱۳۱۷ پس از ادای فریضه ی نماز صبح درگذشت و طبق وصیت در پشت خانه اش به خاک آرمیده شد .
قبر این عالم بزرگوار هم اکنون در روستای پریجا (فیروزجاه ثابت) و در فاصله چند قدمی در ورودی تکیه ی روستا قرار دارد .
« رساله ای در بداء و حکمت ، رساله ای در طهارت و فقه ، رساله ای در شرح احادیث و اخبار ، رساله ای در صلوه جمعه ، رساله ای در شرح صحیفه سجادیه » از آثار و تألیفات به جای مانده از ایشان است .
– منبع : کتاب بندپی ، ص ۶۴۵-۶۴۶
آیت الله شیخ محمد باقر صفایی فیروزجایی
