«دستور زبان» شهر بابل

ضمیر

در مازندرانی ضمیر سه حالت دارد: فاعلی، مفعولی و ملکی.(ضمایر زیر براساس گویش بابلی می باشد)

شناسه

در زبان فارسی دو دسته شناسه داریم: گذشته و حال. اما در گویش بابلی سه دسته شناسه داریم: گذشته، حال ساده و حال التزامی.(نمونه زیر بر اساس گویش بابل تنظیم شده‌است)

 

 

۱. گذشته:

• بن ماضی ساده: -biyârd = آورد
• بن ماضی استمراری: -yârd = می‌آوُرد

۲. حال ساده:

• بن مضارع اخباری: -yâr = می‌آوَرد

۳. حال التزامی:

• بن مضارع التزامی: -biyâr = بیار

صرف فعل

در جدول زیر فعل آوردن (biyârden) براساس گویش بابلی در زمان‌های مختلف صرف می‌شود.

افعال

• صرف فعل شدن (bayen\bavien) در زمان حال، گذشته و حال التزامی به گویش بابلی.
• صرف فعل بودن (bien) در زمان حال و گذشته به گویش بابلی.

• صرف فعل بودن در جایی (dayen\davien)در زمان حال، گذشته و حال التزامی در زمان‌های مختلف به گویش بابلی.

متن مازندرانی به گویش بابلی قرن دوازدهم: