آستانه

آستانه امامزاده قاسم از قدیمی ترین محلات شهر بابل است که نخستین بار نام آن در تاریخ خاندان مرعشی آمده است . نعش میر سلطان مراد خان را در آستانه کلاج مشهد (آستانه) به امامت گذاشته،پس از چهل یوم که از مراسم تعزیه فارغ شدند به مردم امین داده به کربلای معلا فرستادند.از آستانه به کلاغ مسجد نیز یاد شده است . پیدایش این مکان در قرن هفتم هجری بود.

بقعه امامزاده قاسم از آثار با ارزش قرن نهم هجری قمری است که دارای گنبد مخروطی با ارتفاع ۲۲ متر و یک مسجد متصل به آن می باشد . درهای منبت کاری شده زیبا وپر نقش این بقعه در سال  ۹۰ هجری قمری و صندوق کنده کاری شده بر روی قبر امامزاده  در شعبان المعظم ۸۸۸ ه ق ساخته شده است . بقعه امامزاده قاسم به شماره ۳۴۲ در تاریخ ۲۰/۳/۱۳۲۱در شماره آثار ملی و تاریخی کشورمان به ثبت رسیده است.امامزاده قاسم از نوادگان پنجم امام محمد تقی ) ع) وبه روایتی دیگر از آیت الله آقا شیخ محمد علامه ،قاسم بن ادریس بن امام علی نقی (ع) مدفون در آستانه بابل می باشد .

سر حمام کاظم بیک

محله سر حمام کاظم بیک بر گرفته نام های حمام میرزا یوسف و مسجد کاظم بیک است که در نزدیکی هم در این مرحله قرار دارندو به آن سر حمام نیز می گویند .مسجد و مدرسه کاظم بیک در سال ۱۰۹۲ قمری در دوران صفویه و توسط حاج کاظم بیک از بازرگانان بزرگ منطقه و حمام این محله نیز به کوشش و سرمایه حاج میرزا یوسف در سال ۱۲۱۶ قمری در دوره پادشاهی فتحعلی شاه قاجار احداث شده است . قدمت این محله از دوران صفویه می باشد .

کوچه سیب باغ

سیب باغ از ابتدای میدان شاه کلا بزرگ به طرف امامزاده یحیی کوچه ای است که در گذشته باغ سیب قرار داشت و این کوچه به این نام شهرت یافت.باغ سیب در ابتدای کوچه سمت چپ از محله شاه کلا قرار داشت .

محله طوقداربن

 وقداربن در اصل این محله به نام توغ داربن بود که به معنی درخت و پرچم وعلم است و به مرور تبدیل به طوقداربن شد که به معنی گردنبند و گرداگرد می باشد .با توجه به قدمت محله و وجود آرامگاه،مسجد ومحل زندگی دو مرجع بزرگ تقلید ملا نصیرا وشیخ کبیر در آن و معمولا در آرامگاها درخت کاشته می شد و توغ نام یک درخت نیز می باشدمعنای توغ باید صحیح باشد .سابقه حضور وزندگی ملا نصیرا در این محله و ساخت مسجد محدثین توسط این عالم ربانی در شعبان سال ۱۱۳۶ قمری،سابقه تاریخی آن را به دوران شاه طهماسب دوم صفوی می رساند .

محله بی سرتکیه

بی سر تکیه نام قدیم آن خسرویه بود .در دوران قاجاریه تکیه ای در ضلع شمالی محله و مقابل مسجد فعلی در حال سوخت بود که سازنده آن به عللی نتوانست کار ساخت آن را به اتمام برساند و این تکیه مدتها بدون سقف بود و به هنگام عزاداری واطعام در ماه محرم به تکیه بی سر معروف شد و مردم به خاطر همین نام محله را بی سر تکیه گذاشته اند .بعد ها اهالی با آوردن الوارهای بزرگ از طریق جنگل و رودخانه سقف تکیه را کامل کردند .قدمت آن بیش از یک قرن و دوران قاجاریه است.درخت آزاد در بی سر تکیه از کیلومتر دور نمایان بود واز بلند ترین درختان شهر بود .

پی نوشت

1. در ضمن بعضی از عکس ها مربوط به محل ذکر شده نیست و تنها جزو عکس های قدیمی شهر بابل به حساب می آید.
2. منبع این متن تحقیق از افراد محلی و سایت های داخلی است.

مطالب مرتبط با این پست را هم بخوانید:

تاریخچه ی محلات قدیمی شهر بابل_قسمت ۴ تاریخچه ی محلات قدیمی شهر بابل_قسمت۳ تاریخچه ی محلات قدیمی شهر بابل(قسمت پایانی) پیرعلم بابل،قدیمی ترین علم بابل تاریخچه ی محلات بابل_قسمت۱