۲۶ تیرماه در گاهشماری طبری مصادف است با «جشن بیس و شش عیدماه».
طبق یک باور عامیانه ، ماجرا برمی گردد به زمانی که شخصیتی به نام فریدون به خونخواهی پدرش با همراهی سپاهی از مردم مازندران به مصاف ضحاک پادشاه اهریمنی می رود و پس از جانفشانی و کشته شدن تعداد زیادی از افرادش ، به بند کشیده و در قعر چاهی انداخته می شوند .
بعد از آن ماجرا ، مردم همه ساله در چنین روزی جشنی می گرفتند و بر سر مزار مردگانشان شمع روشن می کردند . پهلوانان هر منطقه هم به یاد این نبرد تن به تن باهم کشتی پهلوانی می گرفتند. هر چند با گذشت سال ها مراسم جشن کمرنگ شده و کیفیت برگزاری آن تغییر کرده ولی این طور که از شواهد پیداست، روشن کردن شمع بر سر مزار اموات و غبارروبی و تمیز کردن آرامگاه ها که به «آستانه تراشی» معروف است، همچنان مرسوم است.
پخش غذا و شیرینی برای شادی روح رفتگان و برگزاری مسابقات کشتی لوچو در چنین روزی ، یاگاری است از همان زمان .
